Wat niemand je vertelt over verlies

2 januari 2020

Zou het zo zijn, dat we allemaal ergens in ons hoofd of ons hart een kastje hebben waar ‘verlies’ op staat? En dat als dat kastje open gaat, er oude verliezen uit blijken te buitelen, waarvan je dacht dat die al lang hun plekje gekregen hadden?

Gaat het ooit over?
Soms lijkt het wel zo. Je verliest een goede vriend en het verlies om je moeder komt weer boven. Of Je krijgt een chronische ziekte en die oude angst om niks waard te zijn duikt weer op, waardoor je nergens meer toe komt. Je verliest je baan en je raakt zoveel houvast kwijt dat je het gevoel hebt er niet meer uit te komen. Soms ben je bang dat je er nooit meer uitkomt.

Goed nieuws
Het goede nieuws is dat de meeste mensen er uiteindelijk echt wel uitkomen.
We hebben vaak meer veerkracht dan we denken – en gelukkig ook mensen om ons heen die ons helpen om er bovenop te komen.
Het betekent vaak wel dat je een tijd lang moet verdragen dat het minder gaat, dat er onzekerheid en angst en somberheid is. ‘Verduren’ heet dat met een wat ouderwets woord. Niet alleen verdragen, maar ook beseffen dat het een tijdje duurt.

Op de bodem van de put zit de grond
‘Ik kan me bijna niet meer voorstellen dat ik zo diep in de put zat’, zei vorige week een cliënte. Want zo gaat het. Ergens ontdek je weer houvast, stapje voor stapje. Je valt soms weer terug en soms ontdek je ineens dat je een reuzenstap gemaakt hebt.
Tot die tijd is het vaak veel ‘verduren’, het uithouden met je eigen verdriet en angst.
Mijn ervaring heeft me geleerd te vertrouwen op de eigen kracht van mensen en de steun die ze om zich heen kunnen vinden. Waar jij het vertrouwen misschien (tijdelijk) kwijt bent, ondersteun ik je graag in het zoeken naar jouw grond en houvast.