Maar hoe doe je dat, leven?
8 juni 2020
‘Ik moet elke dag opnieuw kiezen: wil ik leven of wil ik niet-leven’, zei een cliënt onlangs tegen me. Ik schrok een beetje. Elke dag opnieuw kiezen tussen leven of niet-leven, dat is geen kleinigheid. ‘Waarvoor kiest u dan?’, vroeg ik. ‘Ik kies om te leven’, zei hij. ‘En u?’ Zijn vraag overviel me een beetje. ‘Ik ook’, zei ik uiteindelijk.
Ik vroeg wat dat voor hem betekende, kiezen voor het leven. Hij moest er even over nadenken.
‘Niet alles als vanzelfsprekend beschouwen’, zei hij toen, ‘dat in de eerste plaats. Elke dag zien wat er te zien valt, horen wat er te horen valt, voelen wat er te voelen valt. De mooie en de lelijke dingen, verdriet, vreugde, jaloezie, dankbaarheid. Alles. Niet maar gewoon doorleven, maar léven, echt leven’.
Lukt dat altijd?
‘En lukt dat elke dag?’, vroeg ik. ‘Nee’, zei hij, ‘natuurlijk niet. Maar vaak wel. En dat maakt de dag goed, want dan heb ik echt geleefd. Ook als het een dag is met slecht nieuws, pijn en verdriet. En als het niet lukt, dan probeer ik mezelf niet te veroordelen. Want dat is het tweede wat voor mij ‘kiezen om te leven’ betekent. Kijken met zachtheid, niet altijd oordelen of veroordelen. Anderen niet, en ook mezelf niet. Als iets niet lukt, dan zucht ik eens diep, huil soms uit, zucht nog eens, en ga weer door’.
Leven met verlies
Leven met verlies -welk verlies dan ook- kan betekenen dat je een hele tijd in de ‘overleven-stand’ staat. Het leven zoals het daarvoor was, is er niet meer. Je moet opnieuw zoeken naar wat voor jou echt leven betekent. Niet alleen maar óverleven of doorleven, maar léven.
Een zoektocht waarbij begeleiding je kan helpen om te ontdekken wat bij jou past, wat voor jou het leven tot léven maakt. En vooral ook welke stappen je kunt zetten om van óverleven naar leven te gaan.