Maand: juni 2020

Als gezondheid te koop was……

15 juni 2020

…..stonden we allemaal in de rij.
Gezondheid is belangrijk. Misschien is dat wel één van de weinige dingen waar de meeste mensen het over eens zijn. En toch sta je er vaak pas echt bij stil het niet meer vanzelfsprekend is.
Ziek worden – zeker als het ernstig is – betekent onzekerheid, en vaak angst. Wat gaat het allemaal betekenen? En wat als het echt heel erg is?
Er maalt van alles door je hoofd. Misschien slaap je er slecht van of zie je vooral de horrorscenario’s langskomen. De onzekerheid over wat er nu precies aan de hand is kan lang duren. Dat vraagt veel van jou en van de mensen om je heen.

Diagnose
Meestal volgt er op gegeven moment een diagnose. Dat kan heel erg meevallen, maar het kan ook enorm tegenvallen, vooral als je te horen krijgt dat je niet meer beter wordt. Misschien dat je een beperkte levensverwachting hebt. Maar misschien ook dat je best nog een fors aantal jaren hebt, maar wel met beperkingen. Je ziekte of aandoening is chronisch, niet te genezen.

Er gebeurt dan veel in je leven. Je kunt het gevoel krijgen je houvast kwijt te raken, geen grond meer onder je voeten te hebben. Je gaat misschien ook anders naar jezelf kijken: ik ben iemand met een ziekte. Ben ik iemand anders dan voorheen?

Wat betekent het voor jou?
Behalve het medische aspect gebeurt er van alles met jou, met de mensen om je heen en met de band die jullie hebben. Behandelingen en de gevolgen daarvan kunnen je enorm opslokken, zeker de eerste tijd.
Hoe blijf je in dat alles bij jezelf? Soms is het een hele zoektocht naar wat voor jou belangrijk is, welke keuzes jij wil maken. Keuzes ook voor je toekomst. Want die zal er ook anders uitzien. Korter, of beperkter. Of heel onzeker.
Hoe is dat voor jou? Ben je daar veel mee bezig? Roept het angst bij je op, of kun je met vertrouwen vooruit kijken?

Ik ben benieuwd naar jouw verhaal. Als je wilt, deel het dan via de contactmogelijkheid onder aan dit bericht.

Maar hoe doe je dat, leven?

8 juni 2020

‘Ik moet elke dag opnieuw kiezen: wil ik leven of wil ik niet-leven’, zei een cliënt onlangs tegen me. Ik schrok een beetje. Elke dag opnieuw kiezen tussen leven of niet-leven, dat is geen kleinigheid. ‘Waarvoor kiest u dan?’, vroeg ik. ‘Ik kies om te leven’, zei hij. ‘En u?’ Zijn vraag overviel me een beetje. ‘Ik ook’, zei ik uiteindelijk.
Ik vroeg wat dat voor hem betekende, kiezen voor het leven. Hij moest er even over nadenken.
‘Niet alles als vanzelfsprekend beschouwen’, zei hij toen, ‘dat in de eerste plaats. Elke dag zien wat er te zien valt, horen wat er te horen valt, voelen wat er te voelen valt. De mooie en de lelijke dingen, verdriet, vreugde, jaloezie, dankbaarheid. Alles. Niet maar gewoon doorleven, maar léven, echt leven’.

Lukt dat altijd?
‘En lukt dat elke dag?’, vroeg ik. ‘Nee’, zei hij, ‘natuurlijk niet. Maar vaak wel. En dat maakt de dag goed, want dan heb ik echt geleefd. Ook als het een dag is met slecht nieuws, pijn en verdriet. En als het niet lukt, dan probeer ik mezelf niet te veroordelen. Want dat is het tweede wat voor mij ‘kiezen om te leven’ betekent. Kijken met zachtheid, niet altijd oordelen of veroordelen. Anderen niet, en ook mezelf niet. Als iets niet lukt, dan zucht ik eens diep, huil soms uit, zucht nog eens, en ga weer door’.

Leven met verlies
Leven met verlies -welk verlies dan ook- kan betekenen dat je een hele tijd in de ‘overleven-stand’ staat. Het leven zoals het daarvoor was, is er niet meer. Je moet opnieuw zoeken naar wat voor jou echt leven betekent. Niet alleen maar óverleven of doorleven, maar léven.
Een zoektocht waarbij begeleiding je kan helpen om te ontdekken wat bij jou past, wat voor jou het leven tot léven maakt. En vooral ook welke stappen je kunt zetten om van óverleven naar leven te gaan.